Reisverslag Trans Mongolie Express Inwoners Middelstum maken reis met de TME.

Een aantal Middelstumers (Jaap Vriesema, Petra Klinkhamer, Gaby Zigterman en Bert Zigterman) en Oud-Middelstumers hebben de vorige maand tijdens hun vakantie een reis gemaakt met de TME. TME staat voor de Trans Mongolie Express, een treinreis die begint in Moskou en gaat via Mongolie naar Beijing. Ze hebben dit als een ontzettend leuke en interessante gebeurtenis ervaren en zouden het leuk vinden om hun ervaringen te delen met de lezers van Middelstum-info. We hebben daarom een soort van reisverslag gemaakt van deze reis die u hieronder kunt lezen en heel veel foto’s (welke we u in een presentatie vertonen verderop op deze pagina).

Op 13 juli 2014 vertrokken wij vanuit Roden naar Düsseldorf om te beginnen aan de TME. TME staat voor Trans Mongolië Express, een treinreis die begint in Moskou en via Mongolie eindigt in Beijing. Wij zijn een groep van 24 personen waaronder 8 personen uit Middelstum of daar gewoond hebbende. Eén van de reisleiders was Henk Jan Hofman (zoon van Kor en Fien Hofman), hij woont nu in Roden met zijn partner Yvonne. Verder gingen mee Jaap Hoekzema (zoon van voormalig kruidenier Jac. Hoekzema) Coby Hoekzema- de Vries (dochter van De Vries uit Toornwerd, zuster van Marten), zij wonen nu in Lochem en Jan Hoekzema, de broer van Jaap en zijn partner Heleen (geboren en getogen in Wehe den Hoorn) zij wonen nu in Elst (Gld.)
Uit Middelstum waren van de partij Bert en Gaby Zigterman en Petra Klinkhamer en Jaap Vriesema.

De andere 16 personen kwamen o.a. uit Roden, Tolbert, Marum, Assen, Leek en Hazerswoude.
In Düsseldorf aangekomen zijn wij met het vliegtuig vertrokken naar Moskou. In Moskou werden we ondergebracht in een hostel, waar we ’s avonds de finale van het WK voetbal konden zien en konden meemaken dat Duitsland “Weltmeister” werd. In Moskou hebben we zondag onder leiding van een gids een metro-tour gemaakt en maandag en dinsdag een bezoek gebracht aan het Rode Plein, het Kremlin, het Mausoleum (hier ligt Lenin opgebaard) de Goem (een reusachtig warenhuis) de Basiliuskathedraal, de Christus Verlosserkathedraal en het kerkhof bij het Nieuwe Maagdenklooster (rustplaats van vele beroemde en bekende Russen) Dinsdagavond 15 juli vertrokken we van uit het warme Moskou met de Trans Mongolie Expres richting Ulan Bataar, de hoofdstad van Mongolie, een treinreis van 4,5 dagen. Wij werden ondergebracht in coupe’s van vier personen. De treinreis gaf vooral rust. Je kon helemaal onthaasten. De reis voerde ons door het prachtige landschap van de Oeral en Siberie. Onderweg deden we een aantal beroemde (miljoenen) steden aan, zoals Perm, Ekaterinburg, Omsk, Novosibirsk, Irkutsk en Ulan Ude. Op verschillende punten stopte de trein. Je was dan in de gelegenheid om voedsel en drinken in te slaan. Wel moest je zorgen op tijd terug te zijn bij de trein. Deze denderde voort. Het landschap was zeer groen maar toen wij in Siberië reden was het nog steeds groen, echter de temperatuur daalde wel. We reden bijna een halve dag langs het Baikalmeer (het grootste zoetwaterreservoir ter wereld) op de dag dat Gaby haar verjaardag vierde.

Na 4,5 dagen kwamen wij in Ulan Bataar aan. Deze stad is de hoofdstad van Mongolie (48x de oppervlakte van Nederland) en hier wonen 1 miljoen van de in totaal 3 miljoen Mongolen. We werden opgewacht door een zeer vriendelijke gids en na een heerlijk ontbijt werden we door een bus uit de jaren zestig vervoerd naar het Terelj National Park. Onderweg maakten we kennis met de drukke en soms ook slechte wegen, maar bovenal met de schoonheid van het land. We maakten een tussenstop bij het grootste ruiterstandbeeld ter wereld, namelijk het standbeeld van Djenghis Khan. In het park verbleven we op een hoogte van 1500 meter in 4 persoons ronde Ger-tenten. Er was voor de koude nachten een houtkachel beschikbaar. Overdag was het er rond de 30 graden, maar ’s nachts was het behoorlijk koud. De rust die de mensen en het landschap uitstraalden maakten ons rustiger. Fantastisch toeven daar. We bezochten er een gastvrije nomadenfamilie. Ook maakten we een wandeling naar ‘Turtle Rock’ en voor de durfals onder ons kon er op een paard gereden worden. De flora en fauna was erg indrukwekkend en verrassend , met o.a. weilanden vol met Edelweis. Na twee rustgevende dagen werden we met de bus teruggebracht naar de hoofdstad Ulan Bataar, waar we nog twee nachten verbleven in een hostel . De hoofdstad is een mix van oude cultuur en nieuwbouw, waarbij de infrastructuur moeite heeft om het tempo van de nieuwe wereld bij te houden. We bezochten het Gandan Klooster en ook kregen wij een rondleiding in het parlementsgebouw. Verder hebben in deze stad gezellig koffie gedronken in café Amsterdam.

Donderdag 24 juli vertrokken we met een Mongoolse trein richting China. De trein reed eerst weer door het mooie bergachtige landschap van Mongolie, maar naarmate de uren verstreken veranderde het landschap in een droge dorre vlakke landschap. Af en toe zagen we kuddes paarden, runderen en kamelen. Dit was de Gobi woestijn, op de Sahara na de grootste ter wereld. De temperatuur liep allengs op in de trein. (gelukkig was er nu airco aan boord)
Tegen de avond namen we afscheid van Mongolië en voordat wij in China verder konden rijden moest het onderstel gewisseld worden in een smaller deel. Dit karweitje nam ongeveer 6 uren in beslag. Zeer indrukwekkend om dit schouwspel te zien terwijl wij in de trein moesten blijven zitten. Aan de grens werden onze paspoorten wederom zeer goed gecontroleerd, maar gelukkig waren de visums keurig in orde. Rond 02.00 uur ’s nachts konden wij eindelijk gaan slapen en reed de trein richting Beijing. Daar kwamen wij rond de middag aan waar we overweldigd werden door de omvang van de stad en de enorme mensenmenigte op en rond het hoofdstation. De temperatuur (gemiddeld > 35 graden) was nog hoger dan in Moskou en Mongolie. Met een bus werden wij naar ons hostel gebracht. De stad telt zo’n 21 miljoen inwoners. Deze mensen wonen op een grondgebied ter grootte van 1/3 van Nederland. De nieuwbouw wordt hoger en hoger. Na een verkwikkende douche kregen wij onder leiding van een Nederlandse gids een rondleiding door een Hutong. Dit is een traditionele Chinese woonwijk. De gids Inge Jansen zei overigens nog familie in Middelstum te hebben. Marten en Flora Sterk. Hoe klein kan de wereld zijn?

In Beijing hebben we een aantal City-trips gedaan. Op zaterdag 26 juli hebben we onder leiding van een gids een bezoek gebracht aan de Verboden stad, het Plein van de Hemelse Vrede, het Zomerpaleis en de Temple of Heaven. Op zondag 27 juli hebben we een bustocht gemaakt naar de Ming Tombs (het eerste graf uit de Ming-Dynastie). Daarna zijn we per bus naar de Chinese muur gegaan. We gingen met een kabelbaan omhoog naar de muur. Van daar was het nog een flinke klim op de muur. We genoten van het adembenemende uitzicht vanaf de muur (totale lengte 6350 km), ondanks dat we steeds voor de voeten werden gelopen door duizenden Chinezen. Op de terugweg reden we nog langs het olympisch stadion (het bekende Vogelnest). Op maandag 28 juli, de verjaardag van Jaap (60 jaar!!!!) hebben we een bezoek gebracht aan de Lama tempel, waarna op dinsdag 29 juli de reis werd afgesloten met een fietstocht door Beijing. We waren zeer onder de indruk van de stad, maar vooral ook van de inwoners van Beijing. De mensen waren in het algemeen zeer vriendelijk en belangstellend. We werden vaak gevraagd om met de ene af andere Chinees op de foto te gaan. In onze oorspronkelijke reisplanning zouden we terugvliegen via Kuala Lumpur met Malaysian Airlines. Door hevig onweer werd onze vlucht gecanceld. Na een nacht op een bank op het vliegveld te hebben geslapen werden we naar een hotel gebracht. Het bleek het Hilton hotel te zijn. Een prachtig hotel waar we goed gegeten en gerust hebben. ’s Avonds keerden wij terug naar het vliegveld, echter hetzelfde verhaal als de avond en nacht ervoor. Door omstandigheden was de vlucht nu overboekt . We werden als groep van de vlucht gehaald en op de luchthaven ondergebracht in de Golden Lounge.

Ondertussen ging men voor ons als groep op zoek naar een oplossing. Een paar uur later werden we geïnformeerd: we konden met de KLM rechtstreeks terugvliegen naar Amsterdam. Na zoveel uren onzekerheid en vermoeidheid voelde dit echt als een warme deken. We landden gezond en wel op Schiphol. Van daar ging een groot deel van het gezelschap met een bus naar Roden. Een woord van dank naar onze reisleiders Henk Jan Hofman en Arie van Klei. Fantastisch gedaan jongens. Het was en is een onvergetelijke reis geworden.

U begrijpt dat het verslag in ‘vogelvlucht’ is geschreven. Er is nog zoveel meer te vertellen. Wanneer degene die dit leest nog vragen hebben zijn wij graag bereid om inlichtingen te verstrekken. En indien u twijfelt om deze reis een keer te maken dan hebben wij een advies: DOEN!! Voor het fotoverslag van deze prachtige reis KLIKT U HIER.

Bron en foto's: Jaap Vriesema, Petra Klinkhamer, Gaby en Bert Zigterman (18 augustus 2014)